ภาพรวมพื้นฐานของเรซินปิโตรเลียม

เรซินปิโตรเลียมได้ชื่อมาจากอนุพันธ์ของปิโตรเลียม มีลักษณะของค่ากรดต่ำ ปิโตรเลียมเรซิ่นผสมได้ดี ต้านทานน้ำ ต้านทานเอทานอลของปิโตรเลียมเรซิน และทนต่อสารเคมี มีความเสถียรทางเคมีต่อกรดและเบส และมีความหนืดและเสถียรภาพทางความร้อนที่ดี คุณสมบัติ. โดยทั่วไปจะไม่ใช้เรซินปิโตรเลียมเพียงอย่างเดียว เรซินปิโตรเลียมแต่ใช้เป็นตัวเร่งความเร็ว ตัวควบคุม ตัวปรับค่า และเรซินอื่นๆ

เรซินปิโตรเลียมจัดอยู่ในประเภท C5 แอลฟาติก (อะลิฟาติก), เรซินปิโตรเลียม C9 อะโรมาติก (อะโรมาติกไฮโดรคาร์บอน), DCPD (ไซโคลอะลิฟาติก) และโมโนเมอร์บริสุทธิ์ (เช่น โพลี SM, AMS (อัลฟ่าเมทิลสไตรีน) และผลิตภัณฑ์อื่นๆ) สี่ประเภทประกอบด้วย ของไฮโดรคาร์บอน ดังนั้นจึงเรียกอีกอย่างว่าเรซินไฮโดรคาร์บอน (HCR)

เรซินปิโตรเลียมแบ่งออกเป็นอะลิฟาติกเรซิน (C5), อะลิไซคลิกเรซิน (DCPD), เรซินอะโรมาติกเรซินปิโตรเลียม (C9), อะลิฟาติก/อะโรมาติกโคพอลิเมอร์เรซิน (C5/C9) และเรซินปิโตรเลียมที่เติมไฮโดรเจนตามวัตถุดิบที่แตกต่างกัน C5 เรซินปิโตรเลียมที่เติมไฮโดรเจน, เรซินปิโตรเลียม C9 เรซินปิโตรเลียมที่เติมไฮโดรเจน

ข้อดี: เรซินปิโตรเลียมเป็นผลิตภัณฑ์เคมีที่พัฒนาขึ้นใหม่ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา เนื่องจากข้อดีของราคาต่ำ เรซินปิโตรเลียมผสมได้ดี จุดหลอมเหลวต่ำ ความต้านทานต่อน้ำของเรซินปิโตรเลียม ความทนทานต่อเอธานอลและสารเคมี จึงสามารถใช้กันอย่างแพร่หลายในยาง กาว สารเคลือบ กระดาษ หมึกปิโตรเลียมเรซิน และอุตสาหกรรมและสาขาอื่นๆ แบบจำลองโครงสร้างองค์ประกอบทางเคมีของเรซินปิโตรเลียม: การใช้งานในการผลิตเรซินปิโตรเลียม ได้แก่ เรซินปิโตรเลียม C9 และเรซินปิโตรเลียม C5